Een camera is een gewoon object, dus je vindt hem in het create menu, zie hier rechts. Net als bij lampen zijn er de target-versie en de gewone versie. Meestal wordt de target-versie gebruikt en dat gaan we nu ook doen.

Zet de Target camera nu op een leuk punt in de scene, zo dat de target in het huis staat en de camera er buiten, de exacte positie is nog niet van belang. Een camera is niet meer en niet minder dan een simpele manier om in te stellen waar de viewport naar moet kijken, wat voor type lens er gebruikt moet worden, en hoe een camera eventueel moet bewegen tijdens een animatie.

Nu we een camera neer hebben gezet, willen we graag door die camera heen kunnen kijken. Klik daarom met de rechter muisknop op het woord perspective in de perspecive viewport, zie hier links. Ga in het menu dat nu verschijnt naar views en je krijgt een overzicht van alle mogelijke views. Hier staat nu je camera, selecteer hem dus. De viewport wisselt nu naar je camera. In nieuwe versies van 3D Studio MAX staat Views bovenaan in plaats van onderin het menu zoals hier links.

In de lijst van mogelijke views staan overigens ook de meeste lampen, omdat die eigenlijk vrijwel gelijk zijn aan camera's en dus ook bruikbaar zijn als camera.

In de viewport zie je dat er in plaats van perspective nu camera01 staat, zoals we kozen. Wanneer je nu de camera of diens target gaat verplaatsen, zul je zien dat de viewport telkens ververst wordt met de nieuwe positie, waardoor het gemakkelijk werkt om de camera goed te zetten.

Voor een goed beeld van hoe je camera nou precies staat, is het nuttig om show safe frame aan te zetten. Deze optie bevindt zich ook in het menu hier links. Nu wordt de grootte van de viewport gelijk aan de verhoudingen van je render-resolutie. Staat de render-resolutie op 640*480, dan wordt nu dus ook in deze viewport een verhouding van 4:3 gekozen. Dit is belangrijk, want anders kom je er bij het renderen opeens achter dat de view toch net iets breder was dan je dacht, omdat je misschien op breedbeeld wilde renderen.

Kies nu een leuke camera-positie, zoiets als hier onder helemaal links.

Ga nu naar de instellingen van je camera, in het modifier-paneel, je ziet nu het menu hier rechts.

Helemaal bovenaan staan lensinstellingen. Voor mensen die weleens een wat duurder fototoestel of duurdere camera hebben vestgehouden zullen de termen bekend voorkomen. De lensafstand bepaalt de mate van perspectief. Dit klinkt vreemd, maar hierboven zijn enkele resultaten ervan te zien. Gewone fototoestellen hebben vaak een lensafstand tussen de 30mm en 50mm. Dat is het plaatje helemaal links, met in dit geval 43mm. In het midden is een lens te zien met een extreem perspectief, bijna zoals een visoog-lens, 10mm in dit geval. Helemaal rechts is een orthographic projection te zien, wat gelijk is aan een oneindige lensafstand. Er is nu helemaal geen perspectief, zoals in oudere spellen als Simcity 2000 en Diablo 1 en 2 te zien is.

De rest van de instellingen van de camera zijn voor omgevings-effecten, camera-effecten en clipping, en nu niet relevant.

Probeer wat met de lens-instellingen tot je door hebt wat ze doen en stel ze vervolgens weer in op 43mm en zit de camera goed als startpunt, want we gaan aan het animeren.

Het eerste dat je nu in moet stellen is de frame rate, linksboven in het menu. Dit is het aantal frames dat in een seconde zit. Hier geldt: hoe meer frames, hoe vloeiender de film en hoe exacter je de animatie kunt maken. Maar dit geldt slechts tot op zekere hoogte. Een geoefend oog kan het verschil tussen 24 en 30 frames per seconde (FPS) nog wel zien, maar eigenlijk is het allebei goed. 15 Frames per seconde is echter duidelijk te weinig. Standaard gebruikt MAX 30 frames per seconde, maar dit is niet overal standaard. Televisie, bioscoop en video hebben niet allemaal dezelfde waarde. Ik zelf gebruik altijd 24 frames per seconde, wat ook in de bioscoop gebruikt wordt. Stel dit ook nu in: kies custom en vervolgens FPS=24.

Nu naar animation, dit is de lengte van je film. Bij FPS=24 duurt één seconde 24 frames en dus één minuut maar liefst 1440 frames. We gaan nu voor 10 seconde, dus stel in: start time=0; end time=240. Overigens hoeft een film niet op frame 0 te beginnen, de start time mag ook een ander getal zijn, ook onder 0. Length en frame count zijn andere manieren om hetzelfde in te stellen.

Nu we het voorwerk hebben gehad, kunnen we serieus gaan animeren. Selecteer daarvoor de target van je camera weer en ga nu naar een nieuw paneel: het motion-paneel, hier links rood omcirceld. We gaan in eerste instantie kijken naar de parameters, hier links blauw omcirceld, trajectories komen later aan bod. 3d Studio maakt nu een duidelijk onderscheid tussen drie onderdelen van beweging: verplaatsen, draaien en vergroten/verkleinen. Bij een camera is alleen verplaatsen van echt belang, omdat draaien gebeurt door naar de target te kijken en vergroten/verkleinen weinig zin heeft.

Alle vormen van animatie in 3d Studio werken met keys. Een key is een stukje informatie over animatie bestaande uit een aantal onderdelen. Keys zijn netjes genummerd op volgorde in de tijd per onderdeel, dus de position keys zijn apart genummerd van de rotation keys. Een key bestaat uit drie onderdelen:
-time: dit is het moment waarop de key geldt, gewoon het nummer van een frame;
-values: dit zijn de waarden die de key opslaat, in dit geval gewoon de X-, Y- en Z-positie;
-In en Out: dit is informatie over de overgang tussen twee frames: of er een vloeiende beweging moet zijn en hoe die dan moet zijn.

Keys worden niet alleen gebruikt voor simpele beweging, want vrijwel alles in MAX kan geanimeerd worden. Met keys kun je ook de doorzichtigheid van een material animeren, of de lens-afstand van een camera. Een voorbeeld van een key voor een bezier position zie je hier rechts.

Nu willen we op frame 240 een key met dezelfde positie als de key op frame 200. Hiervoor gebruiken we een andere methode. Zet de tijds-balk op frame 240. Klik nu in het motion-paneel op de knop position onder create key, hier rechts rood omcirceld. Er wordt nu een key aangemaakt op de huidige frame, dus op frame 240. Druk op play om je animatie tot nu toe te bekijken.

In het plaatje hier rechts zie je ook nog de groen omcircelde position-knop, naast rotation en scale. Deze knop geeft aan dat in het menu er onder de keys voor position te zien zijn. Wil je de keys voor rotation zien, dan druk je daarop. Maar dat willen we nu niet.

Nu we de keys ongeveer goed hebben staan, gaan we eens kijken naar de overgangen tussen de frames, de interpolatie er tussen. Hiervoor bevat MAX per key twee waarden: de In-waarde en de Out-waarde. De In-waarde is voor de beweging naar de key toe, dus in de frames ervoor, de Out-waarde is voor de beweging van de key af, dus in de frames erna.

MAX kent hiervoor zeven soorten, zes in oudere versies van MAX, die je hier links kunt zien. Welke standaard gekozen wordt is verschillend per versie van MAX, maar om te beginnen zetten we bij alle keys zowel de In als de Out op de bovenste, hier links wit geselecteerd. Dit kun je doen door op het grote icoon te klikken, waarna de keuzemogelijkheden omhoog komen. Snel wisselen tussen keys kan met de pijltjes naar links en naar rechts naast het nummer van de key.

Bekijk nu je animatie weer en je zult zien dat alles vloeiend is, maar dat de camera niet stil blijft staan tussen de frames 70 en 100 en ook niet tussen de frames 200 en 240, terwijl die toch op dezelfde positie zouden moeten zitten. Dit komt door de nu gekozen interpolatie-methode en die gaan we daarom eens nader bekijken.

MAX biedt heel wat mogelijkheden om animaties in beeld te brengen, naast het gewone afspelen. Voor een goed beeld van de In- en Out-interpolatie gaan we daarom nu positie-grafieken bekijken. Zorg ervoor dat je geen enkel object meer geselecteerd hebt en ga daarna naar Graph editors>>new track view... (zie hier rechts).

Je komt nu in de zogenaamde Track view, een schematische weergave van animaties. Maak de track view groot, zodat je alles in beeld hebt. Je moest zorgen dat je geen enkel object geselecteerd had om heel de track view te krijgen. Anders krijg je hem namelijk alleen te zien voor het nu geselecteerde object.

Links in de track view zie je nu ongeveer hetzelfde als hier links. Dit is een overzicht van alle dingen in je scene die geanimeerd kunnen worden. Ik ga ze hier niet allemaal behandelen, maar belangrijk zijn in ieder geval de scene materials, met daarin alle materials die er in je scene zitten (dus aan een object geassignd zijn), de medit materials (material editor materials), met daarin alle materials in de material editor. Dit is niet hetzelfde, want een material die in je scene zit, hoeft niet ook in de material editor te staan, want die is alleen om te bewerken. Is een material klaar, dan kan die uit de material editor gegooid worden en eventueel later weer teruggehaald worden om te bewerken.

Onderaan staat de belangrijkste groep: de Objects. Selecteer hieruit Camera01.target, want die waren we aan het animeren. Klik bij de target onder transform op position en je krijgt een grafiek te zien van de posities, zoals je hier onder kunt zien. De drie gekleurde lijnen stellen de X-, Y- en Z-assen voor.

Nu we deze grafieken voor onze neus hebben, kunnen we weer terug naar de interpolatie. In de grafiek hier boven kun je zien dat de lijnen mooi vloeiend lopen: er zitten nergens hoeken in. Dit komt door de key-soorten die we gekozen hebben, we hadden de bovenste gekozen (A hier links). Nu kunnen we ook zien waarom de target weigert stil te staan: de grafiek loopt gewoon vloeiend door in stukken waar de keys op dezelfde hoogte staan. Dit kun je hier rechts mooi zien voor het stuk tussen de keys op frames 200 en 240.

Dit gaan we nu oplossen door verschillende In- en Out-interpolaties te kiezen per key, afhankelijk van wat we per stuk nodig hebben. Voor de duidelijkheid heb ik ze hier links even van letters voorzien. Wat betekenen ze nu allemaal? Je kunt het op zich wel raden aan de hand van de tekeningen van grafiekjes, maar toch even een overzichtje:

Deze lijn is een apart object van het type spline, een belangrijke object-soort in MAX die we nog maar amper tegen zijn gekomen tot zover. Om een spline te maken, ga je in het create-paneel naar shape, hier links rood omcirceld.

Een spline is gewoon een lijn die door de ruimte loopt, recht of gebogen. Er zijn een aantal standaard soorten lijnen in MAX, zoals een cirkel (circle), een boog (arc), een vierkant (rectangle), en meer. Het meest gebruikt is de line, die geen vastgestelde vorm heeft en die je dus gewoon zelf kunt tekenen.

Het is niet mogelijk in een spline een driesprong te maken: een spline heeft altijd hoogstens één begin en eind. Wel is het mogelijk binnen één spline-object meerdere lijnen te hebben die los van elkaar lopen, maar in hetzelfde object zitten. Ook kun je een lijn rond laten laten lopen, zoals in een cirkel.

We gaan nu een lijn tekenen van het type line, dus klik daarop en teken hem in de top-viewport.

De lijn moet er ongeveer zo uit gaan zien als hier boven. Hoe teken je nou zo'n lijn? Je begint in de top-viewport te slepen met de linker muisknop vanuit waar de lijn moet beginnen in de richting waarin de lijn moet lopen. Door het slepen geef je nu de richting aan, die ongeveer schuin naar beneden is. Nu laat je de linker muisknop los. Dan ga je naar waar het eindpunt moet staan, en ga je van daar uit weer met de linker muisknop slepen, nu schuin naar boven, en laat je die knop weer los. Tenslotte klik je kort met de rechter muisknop om de lijn af te sluiten.

Nu loopt de lijn in de top-viewport misschien goed, maar in de andere viewports zie je dat hij nog gewoon plat loopt, en misschien wil je ook nog wel aanpassen wat je nu getekend hebt. Ga daarvoor naar het modifier-paneel en selecteer je zojuist getekende lijn. Klik op vertex om de vertices te kunnen editen, net zoals je dat met edit mesh kon (vergelijkbaar met edit mesh bestaat er ook een edit spline, maar die hebben we nu niet nodig).

Selecteer nu je beide vertices en je zou zoiets te zien moeten krijgen als hier links. De gele lijnen met groene punten eraan geven de richting van de lijn aan. Je kunt nu slepen met de groene punten en met de rode vertices.

Sleep nu alles zo dat het er uit gaat zien zoals hier boven te zien is.

Scroll nu naar beneden en klik op add path, hier links rood omcirkeld. Klik nu op de lijn die je hebt getekend, en hij wordt toegevoegd aan de lijst met paths. Doorgaans gebruik je maar één path, nu ook. Bekijk je filmpje nu door op play te drukken. Zoals je kunt zien, volgt de camera netjes je pad van frame 0 tot 240. Als je nu in de tijdsbalk kijkt, dan zie je daar twee keys staan voor de camera: één op frame 0 en één op frame 240. Klik met de rechter muisknop op de key op frame 240 en klik op camera01: percent. Het kan zo zijn dat niet lukt, want in nieuwe versies van 3D Studio MAX is een instelling verandert. Dan moet je, zoals je hier rechts kunt zien, de controller voor Percent veranderen in Bezier float. Klik nu alsnog met de rechter muisknop op de key op frame 240 en kies camera01:percent.

Je krijgt nu een key te zien die voor de afwisseling eens niet de positie aangeeft. De value die hier staat is het percentage dat de camera over het pad heeft afgelegd. Zet nu voor allebei de keys de In- en Out-interpolatie op type E, want we willen dat de camera rustig begint en rustig tot stilstand komt. Verander ook de time bij de key op frame 240 van 240 naar 200, want in het laatste stukje moet de camera stilstaan. Bekijk wederom je filmpje door op play te drukken en zie dat het werkt. Het kan nu zo zijn dat je camera de verkeerde kant op over de path beweegt, draai de percentages bij de keys dan om, dus van 100% naar 0%.

Een leuke extra methode in MAX om verplaatsing in beeld te brengen, zijn trajectories. Selecteer daarvoor camera01.target en klik in het motion-paneel op trajectories. Wanneer je nu in je scene kijkt, zie je een blauwe lijn er doorheen lopen. Dit is de route die je target aflegt door je scene. Met witte punten zijn de frames aangegeven, dus je kunt ook nog eens goed zien hoe snel je target beweegt aan de afstand tussen de witte punten. Wanneer je keys bewerkt, wordt de trajectory automatisch bijgewerkt, waardoor je goed kunt zien wat je doet, inclusief de invloed van de In- en Out-interpolatie. Hieronder zie je de trajectory die door mijn scene heen loopt.

Met convert to (blauw omcirkeld) kun je een spline laten maken van je trajectory. Dit is erg handig om een bezier position om te zetten in een path constraint. Sample range bevat de instellingen voor het omzetten naar een spline.

Zorg daarvoor dat je geen enkel object hebt geselecteerd en ga naar graph editors>>track view - dope sheet. In oudere MAX-versies is dit gewoon de standaard track view.

Ga nu naar de medit materials en open die. Zoek de material van je dakpannen (ik hoop dat je die een mooie naam hebt gegeven, anders moet je het nummer even opzoeken in de material editor). Open ook je dakpannen-material en dan de maps en dan diffuse color: map #2. Zoals je kunt zien kun je werkelijk álles aan je material animeren, maar wij gaan nu alleen de kleuren van de dakpannen aanpassen, die hier links kunt zien.

Klik nu op add keys, hier rechts rood omcirkeld. Deze knop zit er ook in oudere versies van MAX, maar daar ziet die er anders uit, dus zoek hem dan maar even.

Voeg nu in de balk achter color 1 en color 2 keys toe op frame 0 en 240, dus twee keys voor iedere balk. De keys worden weergegeven als dunnen zwarte blokjes, zoals je hier onder kunt zien.

Nu hebben we ons filmpje af en gaan we renderen. Renderen van filmpjes is hetzelfde als van losse frames, maar je moet wat extra dingen instellen.

Aangezien alle frames gerenderd moeten worden, kies je in plaats van single nu voor active time segment om heel de frame gerenderd te hebben, of voor range om een bepaalde rij frames te renderen of op frames om alleen specifieke frames te renderen. Zie hier rechts.

Ook moet je instellen dat je filmpje opgeslagen wordt. Klik daarvoor op files..., hier links rood omcirkeld. Je kunt nu de naam van je filmpje opgeven en een codec kiezen. Standaard is .avi voor filmpjes. Nadat je op save hebt gedrukt verschijnt er nu een menu om een codec te kiezen, zoals je hieronder links kunt zien onder video compression. Aangezien dit voor vele niet direct duidelijk zal zijn, zal ik dit ook nog even kort behandelen.

Voor kleine filmpjes en toch acceptabele kwaliteit is de DivX-codec een absolute aanrader. Deze is gratis te downloaden van www.divx.com. Bij configure kun je dan de bitrate instellen, wat de kwaliteit aangeeft:
hogere bitrate = betere kwaliteit = grotere files.

Met DivX is een filmpje van 4 minuten op redelijke kwaliteit op te slaan in 30mb, ideaal voor internet.